Narvik - Abisko (Kungsleden) - Kiruna

Onder een stralende zon, die we trouwens de hele dag zouden zien, wandelden we deze morgen naar het Narvik War Museum. Dat wilden we niet overslaan nu we toch hier waren. Narvik heeft in de tweede wereldoorlog toch wel een grote rol gespeeld alhoewel Noorwegen een neutraal land was en wilde blijven in deze oorlog. Doordat er vanuit Kiruna in Zweden een rechtstreekse spoorlijn liep naar Narvik en Narvik een haven had die ijsvrij was had Hilter wel een bijzondere interesse in deze havenplaats. Vanuit de Zweedse mijn werd er namelijk ijzererts en aluminium geëxporteerd en als men iets nodig heeft om wapens te maken dan is het dat wel. Enerzijds wilden de Noren niet in de oorlog betrokken worden maar anderzijds was het ook moeilijk om de Duiters toegang te geven tot al hun rijkdommen temeer de Britten en de rest van de wereld die in oorlog met de Duitsers waren argwanend toekeken en liever hadden dat de Noren hun zijde kozen aangezien zij deze grondstoffen ook konden gebruiken. Mocht je meer interesse hebben in dit hele verhaal dan moet je zeker de film Narvik eens bekijken waar er ook ingegaan wordt op de moeilijke situatie waarin de bewoners van het Noorse stadje zich bevonden. Enerzijds verdienden ze goed aan de Duitsers want die betaalden hen goed voor alles en legden hen weinig in de weg. Hilter vond de Noren een superieur Arisch ras en wilde zelfs dat de Duitse soldaten relaties aangingen met de Noorse meisjes terwijl de mannen Hitler mee volgden in zijn strijd tegen de Russen. Zij vochten mee aan het front met de Duitsers. Na de oorlog zijn er veel veroordeeld voor collaboratie en werden ze door andere Noren als verraders weggezet.  Hitler wilde de hele kust van Noorwegen in zijn bezit krijgen omdat hij dan makkelijk de Russen van daaruit kon aanvallen. Na ons bezoek vertrokken we richting Zweden en lieten het mooie Noorwegen achter ons. We reden richting Kiruna maar niet vooraleer we nog een stop maakten in het Abisko nationaal park. Bij het toeristische infopunt vertrekken een aantal mooie wandelingen en om de benen te strekken besloten we er één van 4,2 km te toen. We liepen eerst langs een kloof waardoor er een rivier stroomde met azuurblauw water waarna we door een rotsachtige streek kwamen met veel loopplanken, turfgronden, massa's bosbessen en kleine berkjes. Na een klein uurtje waren we terug op de parking en gingen we naar het startpunt van de Kungsleden. De Kungsleden tussen Abisko en Hemavan is één van 's werelds beroemdste en misschien wel beste wandelpaden. Het pad, dat iets meer dan 400 kilometer lang is, werd aan het begin van de 20e eeuw aangelegd door de Zweedse toeristenvereniging. Sindsdien is het bezocht door wandelaars van over de hele wereld. We deden er dus maar een stukje van omdat 400 km helaas niet haalbaar was. ;-) Na een drankje reden we verder en onderweg kwamen we wel een heel ander landschap tegen dan in Noorwegen. Bergen werden meer glooiend en de begroeiing langs de weg werd groener en de vegetatie nam ook toe. We zijn in het land van de dennenbossen en de meren en hoe meer we terug naar het zuiden rijden, hoe meer we deze zullen tegen komen. Deze avond had Anne nog een wandeling gevonden vanuit de camping waar wij nu liggen. We deden de midzomernachtwandeling en die bracht ons naar het hoogste punt rond Kiruna zodat we een mooi overzicht kregen over de streek en op de immens grote mijn. Er zijn 3 mijnen waarvan enkel de oudste (Kiirunavaara) nog open is. De 2 andere mijnen waren actief van 1920 tot 1970. In de jaren ’70 schakelden ze over van dagbouw naar schachtbouw. Dit is mijn waar ze nu al  op 1175 meter onder de grond zitten en waar ze plannen om naar 1365 meter te gaan. Omwille van stabiliteitsgevaar breken ze de oude stad af en bouwen ze gewoon een nieuwe op 4 km van de mijn af. Morgen rijden we verder zuidwaarts en zullen we de poolcirkel terug oversteken om ook zo het hoge noorden achter ons te laten.