Sortland - Bleik - Andenes

Na uitgecheckt te zijn vertrokken we richting Andenes. Onderweg had Anne een plaatsje gevonden waar we een boottocht konden doen naar de paaiplaatsen van de papegaaiduikers. Deze vogels komen elk jaar terug naar een hoge rots in het Bleiksøya natuurreservaat dat in de zee ligt voor het dorpje Bleik. Ze komen er elk jaar aan om te paren en leven er dan een paar maanden tot einde augustus. Daarna vertrekken ze met hun jongen en leven een heel jaar verder op zee. Toen we echter bij de boot aankwamen zei de schipper dat hij niet kon vertrekken omdat ze aan de andere kant van het eiland zaten en de zee er veel te ruw was. Bijkomend waren ze ook aan te vertrekken omdat de jongen groot genoeg waren om op zee te leven en kon hij niet garanderen er nog te spotten.  Doordat we er veel vroeger waren dan nodig hadden we wel nog een mooie wandeling gedaan langs het strand. Bleik heeft blijkbaar het langste witte zandstrand van Noorwegen. We reden nog een uurtje door naar Andenes waar we morgenvroeg onze laatste ferry moeten nemen om in Senja te geraken. Senja, ingeklemd tussen Tromsø en de archipels Lofoten en Vesterålen, wordt vaak over het hoofd gezien door internationale reizigers, maar het is een blijvende favoriet van Noorse toeristen. Momenteel zitten we in een piepklein huisje van 1851 dat bijna niet gerenoveerd werd. Het is net alsof we vandaag in Bokrijk slapen. We hebben ook nog een uurtje door Andenes gewandeld maar daar was ook weinig te beleven. De meeste mensen komen naar hier om walvissen te gaan spotten en 's avonds loopt het hier leeg. Vele dorpjes die we onderweg tegenkwamen leken leeg en er stonden ook veel vervallen huisjes. Dat valt ons wel op hoe meer we naar het Noorden trekken.