Sortland - Sami Elk Farm - Stokmarknes - Sortland

Een regendagje vandaag. Deze morgen viel het nog mee tot een uur of 11 maar daarna bleef het regenen. Doordat we gisteren het weer al bekeken hadden stond er vandaag geen wandeling op het programma maar besloten we om een bezoek te brengen aan een rendierenfarm uitgebaat door Sami. Sami zijn de oorspronkelijke bewoners van het Hoge Noorden die verspreid van oost naar west leven in Noorwegen, Zweden, Finland en een stukje Rusland. Ze zijn een beetje te vergelijken met de indianen in de VS die ook daar als oorspronkelijke bewoners leefden. Ze hebben hier het alleenrecht om rendieren te bezitten, kweken en slachten. De familie waar wij waren behoort tot de 8% van de Sami die nog rendieren kweken en ervan leven. Ze hadden hun eigen slachthuis en werkelijk alles van de rendieren wordt verwerkt. Rendiervlees is heel duur en wordt door de Noren alleen bij speciale gelegenheden gegeten zoals met Kerstmis bijvoorbeeld. De gastvrouw gaf ons eerst wat uitleg over de geschiedenis van de Sami en vertelde over haar rendieren. Zo hebben ze een speciale manier van lopen. In de zomer lopen ze op hun voortenen omdat de grond dan hard en meestal rotsachtig is terwijl ze in de winter hun hoeven spreiden zodat ze niet te diep in de sneeuw zakken en zo minder energie moeten verbruiken. Ze kunnen ook tot anderhalve meter diep ruiken om in de winter voedsel te vinden. Een ander leuk weetje is dat ze in hun nagels een soort vet hebben zitten dat vrijkomt als je de nagels een tijdje kookt. De vet gebruiken de Sami om hun gezicht in te smeren zodat ze beter tegen de koude beschermd zijn als ze hun rendieren gaan bekijken in de bergen. Rendieren hebben hier het recht om vrij rond te lopen en er mag niet op gejaagd worden. Dat is een recht dat de Sami van de overheid hebben gekregen. Als je niet wil dat rendieren op je eigendom komen mag je een afrastering plaatsen maar je kan nooit kosten bij de eigenaar van de rendieren gaan innen. Na de uitleg volgde de praktijk en we mochten hun rendieren gaan voederen. Er stonden er 8 die al wat ouder waren en ze wisten dat het om 11 u etenstijd was. Eénmaal ze doorhadden dat je eten had waren zie niet rond je weg te slaan wat natuurlijk mooie foto's opleverde. In het wild zijn we ze vorige week maar 1 keer tegen gekomen en dus wilden we ze op deze manier toch eens van kortbij bekijken. Na anderhalf uurtje namen we afscheid van deze lieve beesten en reden we door naar Stokmarknes waar het Hurtigruten museum gelegen is. De landaangemeerde MS Finnmarken (1956) is een monument over de Noorse kustgeschiedenis. Stokmarknes is de geboorteplaats van de Hurtigruta-expresoperaties aan de kust, die sinds juli 1893 actief zijn. De Hurtigruten-operaties hebben Noorwegen, zowel het binnenland als de kust, noord en zuid met elkaar verbonden en is nog steeds een vitaal, zeer belangrijk communicatiemiddel. Men heeft in dit museum een echte boot op het droge gelegd en gerestaureerd. Toen heeft men er een museum rond gebouwd en nu kan je deze boot bezoeken en bekijken hoe de Noren en toeristen in die tijd konden genieten van deze expressdienst die liep van Bergen tot Kirkenes. Nu is deze bootdienst nog steeds populair bij toeristen die van haven tot haven willen reizen om zo de hele westkust te ontdekken. Het museum is echt een bezoek waard en zeker een leuk alternatief op een druilerige regendag. Na onze bezoek sloegen we nog wat drank en 'roadtrip'-eten in (lees chips, koekjes, snoep,...) en reden we terug naar ons hotel via een kleine omweg. Morgen rijden we richting Andenes en verwachten we terug beter weer. 

Sees i morgen, på nye eventyr med min sjelevenn.